W zwichnięciu I stopnia dochodzi do uszkodzenia torebki stawowej i więzadeł barkowo-obojczykowych, bez istotnego przemieszczenia barkowego końca obojczyka. W I stopniu zwichnięcia stosuje się leczenie zachowawcze polegające głównie na unieruchomieniu stawu.
Przy zwichnięciach III stopnia poza uszkodzeniem torebki stawowej, więzadeł barkowo-obojczykowych dochodzi do uszkodzenia więzadeł kruczo-obojczykowych. Przy uszkodzeniu stawu z istotnym przemieszczeniem barkowego końca obojczyka (uszkodzenia od stopnia III, a indywidualnie i II stopnia) zwykle stosuje się leczenie operacyjne.